Voetbal en foto's

Sinds zaterdag heb ik eindelijk het idee dat ik in een mediterraan land woon. Tandenknarsend heb ik moeten aanhoren hoe mooi het weer in Nederland was geweest en hoe iedereen al begon te verkleuren, terwijl ik ondertussen mijn handen opwarmde aan het zoveelste kopje thee (ok, dat laatste is een klein beetje overdreven, maar het is wel mooi beeldend verteld hoe het voelde). En het wachten werd beloond, want zaterdagochtend kon het dan toch: ontbijt op het dakterras! Een beter begin van de dag konden we ons niet wensen, natuurlijk. Het plan was om vroeg op te staan en langs de Bosporus te gaan lopen. Ware het niet dat in Susam (een café bij ons in de buurt) een 70’s disco party gehouden zou worden op vrijdagavond, en Lot en ik daar toch éven naartoe wilden om te kijken hoe het was… We lagen om 4 uur in bed.
De plannen voor zaterdag werden een uurtje opgeschoven (wat het ontbijtmoment alleen maar ten goede kwam, want nu was het nog warmer op het terras) en uiteindelijk hebben we een heerlijke dag gehad. We zijn van ons huis tot aan de eerste brug over de Bosporus gelopen, hebben toen de bus genomen en zijn halverwege het stuk naar de tweede Bosporusbrug uitgestapt om terug te lopen. Geweldig! Het was toch best fris langs het water, maar de zon scheen en er was vanalles te zien (zie foto’s). Maar het hoogtepunt was toch wel het broodje geroosterde tonijn dat we gingen eten in Arnavutköy. De eigenaar van de lokanteria waar we het gingen halen stond niet toe dat we het meenamen: we moesten gaan zitten en kregen meerdere gangen: vis en brood dus, en ‘Turkse sushi’, gevulde mosselen en baklava. Ondertussen kwamen de fotoboeken op tafel en hij genoot ervan om ons te zien genieten van het eten, dus dat hebben we dan ook maar duidelijk laten zien. De kosten? Nog geen 2,5 euro pp… Welkom in Turkije!
En het was nog niet afgelopen met het lekkere eten, want ’s avonds hebben we Charlotte’s verjaardag gevierd met een etentje in Susam. En in tegenstelling tot wat de foto’s blijkbaar zeggen, was het eten níet aangebrand; het was heerlijk! Met dank aan de ouders van Charlotte (mijn hartelijke dank, ik heb heerlijk gegeten!).

Ook zondag was toeristendag: de Aya Sofya en de Basilica Cisternen stonden op het programma. Wees gerust: de grootste publiekstrekkers hebben we nu wel gehad. Vanaf nu minder foto’s van gebouwen, en meer foto’s van mij aan het werk want dat doe ik ook nog. Het lijkt misschien alsof ik alleen in het weekend leef, maar door de week ben ik ook druk bezig. Het probleem is alleen dat alle noemenswaardige gebeurtenissen zich afspelen in een reageerbuis en niet erg fotowaardig zijn, tenzij jullie geïnteresseerd zijn in een UV-doorlichting van mijn eerste, zelf uitgevoerde en gelukte PCR reactie. Bewijs daarvan kan op verzoek worden verstrekt.

En over foto’s gesproken: na de zoveelste verzwikte enkel door een schoon stukje Istanbulse infrastructuur, hebben Lot en ik besloten een fotowedstrijd uit te schrijven voor onszelf en onze visite voor degene die in één foto het ultieme beeld geeft van stoepen, straten en verkeer in Istanbul. Bij overweldigende reacties worden eventueel subcategorieën gemaakt. Alle inzendingen worden natuurlijk op de site gezet!

De plannen voor komend weekend zijn nog niet helemaal duidelijk: we zijn in elk geval uitgenodigd om voetbal te komen kijken in een café (voetbalfans als we zijn!). Ben benieuwd want volgens mij en de Lonely Planet is voetbal groot in Turkije: elk weekend zie ik weer mensen van alle leeftijden in blauw en geel of een andere kleurcombinatie door de stad lopen. Ik zal natuurlijk uitgebreid verslag doen.

Heel veel liefs en sorry voor het lange verhaal wederom; als het te lang is kijk je maar alleen naar de foto’s (want dat zijn er maar zo weinig!)
Sanne